بر اساس یک مطالعه جدید، فاصله زمین و ماه حدود ۲.۵ میلیارد سال پیش حدود ۶۰ هزار کیلومتر نزدیکتر بود. [این مطالعه جدید] تایید می‌کند که ماه طی این دوره به آرامی در حال دور شدن [از زمین] بوده است.
این مطالعه که اخیرا در مجله مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده آمریکا (PNAS) منتشر شد، اشاره می‌کند که فاصله سیاره ما و ماه حدود ۲.۴۶ میلیارد سال پیش، در مقایسه با ۳۸۴۴۰۰ کیلومتر کنونی، حدود ۳۲۱۸۰۰ کیلومتر بود و طول روز [نیز] به‌جای ۲۴ ساعت، حدود ۱۶.۹ ساعت بود.
پژوهشگران، ازجمله محققان دانشگاه اوترخت در هلند، می‌گویند این یافته‌ها درک ما از دینامیک اولیه زمین-ماه را تا بیش از یک میلیارد سال گسترش می‌دهد.
در این مطالعه، دانشمندان لایه‌های باستانی سنگ‌ها را در پارک ملی کاریجینی در غرب استرالیا که دارای دره‌هایی عمیق باریک با برش رسوبات ۲.۵ میلیارد ساله است، تجزیه‌وتحلیل کردند.
آن‌ها می‌گویند که این رسوبات از بخش‌های مشخصی از مواد معدنی سرشار از آهن و سیلیس، حاوی لایه‌های تناوبی سفید، مایل به سرخ و خاکستری مایل به آبی تشکیل شده است که زمانی به‌طور گسترده در کف اقیانوس رسوب کرده بودند.
دانشمندان می‌گویند که این سنگ‌ها اینک قدیمی‌ترین قسمت‌های پوسته زمین را تشکیل می‌دهند.
مطالعات پیشین نشان داده‌اند که این الگوهای تناوبی متمایز، با تغییرات گذشته در شرایط اقلیمی سیاره مرتبط است. [تغییراتی که] در اثر آنچه «چرخه‌های میلانکوویچ» نامیده می‌شود، حاصل شده‌اند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
این‌ها چرخه‌های اقلیمی به شمار می‌روند که به جهت محور چرخش زمین و ماهیت بیضی شکل مدار آن مرتبط‌‌اند - ویژگی‌هایی که توزیع نور خورشید دریافتی از سوی زمین را طی دوره‌های زمانی طولانی تعیین می‌کنند.
دوره‌های غالب چرخه‌های میلانکوویچ در حال حاضر هر ۴۰۰ هزار سال، ۱۰۰ هزار سال، ۴۱ هزار سال و ۲۱ هزار سال تغییر می‌کنند و دانشمندان می‌گویند این تغییرات می‌تواند در طولانی‌مدت، کنترلی شدید بر شرایط اقلیمی سیاره، ازجمله سال‌های به‌شدت سرد یا گرم یا شرایط مرطوب‌تر یا خشک‌تر اعمال کند.
یکی از چرخه‌های میلانکوویچ به نام چرخه تقدیمی اقلیمی، از تاب خوردن زمین هنگام چرخش به دور محور خود در طول زمان ناشی می‌شود و این چرخه در حال حاضر حدود ۲۱ هزار سال طول می‌کشد.
اما پژوهشگران می‌گویند این دوره، در گذشته زمانی که ماه به زمین نزدیکتر بود، کوتاهتر بود.
تجزیه‌وتحلیل آرایش لایه معدنی باستانی در استرالیا همچنین به یک چرخه ۱۱ هزارساله در حدود ۲.۵ میلیارد سال پیش اشاره می‌کند که با چرخه تقدیمی اقلیمی مرتبط است - دوره‌ای بسیار کوتاهتر از بسامد ۲۱ هزارساله کنونی.
محققان بر اساس این یافته‌ها می‌گویند که ماه در واقع به سیاره ما نزدیکتر بود و این مسئله، [این واقعیت را] تایید می‌کند که [ماه] به آرامی در حال دور شدن [از زمین] است.
دانشمندان در [مجله] «کانورسیشن» می‌نویسند «ما دریافتیم که ماه در آن زمان حدود ۶۰ هزار کیلومتر به زمین نزدیکتر بود که این موجب می‌شود طول یک روز، بسیار کوتاهتر از آنچه اکنون است، [یعنی] به‌جای ۲۴ ساعت کنونی، تقریبا ۱۷ ساعت بوده باشد.
پژوهشگران بر این باورند که این یافته‌ها نقطه مرجع جدیدی برای مدل‌سازی سیر تحول سامانه زمین-ماه است.
© The Independent
